| 2010

Farieda Amatdoelrasit

Ik heb nog nooit zulke gastvrije mensen ontmoet als in Indonesië. Zowel mijn gastgezin als mijn medestudenten waren meer dan hartelijk. Met alle enthousiasme ben ik begonnen aan dit project.

De eerste week was ik erg verward. De cultuurverschillen zijn al snel merkbaar. Doordat je met zoveel projecten tegelijk begint en niet alles loopt zoals je hoopt én verwacht kun je al gauw door de bomen het bos niet meer zien. Dat nam niet weg dat ik ook tijdens deze soms moeilijk communiceerbare dagen ontzettend veel lol heb gehad.

Niet alleen heb ik leren omgaan met de Indonesische cultuur maar ook met de Chineze, Japanse, Koreaanse, en tot mijn verbazing de Nederlandse cultuur! Je staat er niet bij stil maar tijdens zo’n project leer je meer dan alleen omgaan met mensen. Ik heb veel over mezelf geleerd.

Toen de laatste week naderde begon ik langzaam maar zeker de resultaten te zien. Wij hebben de doorloop van het watersysteem verbeterd, een toilet, voetbal goals, klimrekken en een schommel voor de basisschool gebouwd, les gegeven, een waterput gemaakt, speelgoed en leer middelen gekocht.  Aan het eind van het project besefte ik dat ik mijn medestudenten, inmiddels goede vrienden voor een hele lange tijd niet meer zou zien. Dat deed mij veel verdriet.

Het project heb ik met ontzettend veel trots afgesloten. In dit project krijg je de mogelijkheid om te handelen in verschillende situaties alsook het evalueren van jezelf. Ik ben altijd iemand geweest die graag bezig blijft. Ik vind het belangrijk om een bijdrage te leveren aan de wereld. Daarom heb ik mij ingezet voor het COP van 2010.