| Weeshuisproject 2010

Bob Blinkhof en Hyun Visser waren in 2010 ook begeleiders van het Community Outreach Program en zetten, net als in 2009, een project op om gehandicapte kinderen in Indonesië te helpen en een betere toekomst te geven. Tevens kregen zij hierbij hulp van Eric Entrop en Linda Timmers, die dat jaar daarvoor aan het COP project hebben deelgenomen. Zij waren op de hoogte van de weeshuisprojecten. Dit jaar ging de begeleiding naar een weeshuisje in Pohsarang, dat ze in 2009 ook al bezocht hadden en waar ze toen wat speelgoed en een dvd-speler brachten.

Bij het bezoek in 2009 aan het ‘ kleine weeshuis’ – het weeshuisje is zeker twee tot drie keer zo klein als het weeshuis in Kalibago dat in datzelfde jaar verbouwd werd – ontmoetten de twee heren Lala, een meisje van vijf jaar. Op dat moment kon de COP begeleiding niet echt veel voor haar betekenen, aangezien het project met twee dagen afgelopen zou zijn en het andere weeshuis ook schreeuwde om hulp en aandacht, omdat het project nog in de afrondende fase zat.
Echter zijn ze Lala niet vergeten! Het verhaal dat in de rondte ging na bezoek van het weeshuis was dat Lala klompvoetjes zou hebben (net als Ardie, uit het project in 2009) en dat dit vrij eenvoudig te opereren was.

‘Een fysiotherapiebehandeling erachteraan en we zijn klaar,’ dachten Hyun en Bob.
Die vlieger ging echter niet op. In Nederland zijn er verschillende sponsoracties gehouden en uiteindelijk bleek er genoeg geld te zijn om Lala een operatie te kunnen geven en ook de fysiotherapie te kunnen garanderen, want de nazorg is minstens zo belangrijk als de behandeling zelf!

Bij aankomst in Indonesië en bij het eerste bezoek aan het weeshuis, bleek de vork iets anders in de steel te zitten dan eerste instantie gedacht. Lala bleek geen klompvoeten te hebben, maar iets anders. Wat dat ‘anders’ precies inhield, was nooit onderzocht.

Maar er waren ook nog twee andere mensen die om hulp verlegen zaten: een gehandicapt jongetje van zeven jaar die Wawan heette en Retno, een vrouwtje van dertig die dezelfde aandoening als Wawan had. Dit houdt in dat Wawan niet in staat is om te lopen of te staan en dat Retno zichzelf slechts met moeite voort kan bewegen met een looprek. Dit laatste was erg aandoenlijk om te zien, omdat ook haar hele voet vergroeid was.

Er volgde een heel hectische periode. Tijdens het project was er veel dat de aandacht van Bob en Hyun vroeg en veel ervaring met dergelijke medische behandelingen hadden Bob en Hyun ook niet. De eerste stap was het overleg met de zuster en op een dag zijn ze met z’n allen naar het weeshuis in Kalibago afgetaaid om navraag te doen bij zuster Brigitta, die de behandeling van Ardie enkele jaren geleden van begin tot eind heeft meegemaakt.

Er volgde hierna een lange periode van onderzoeken bij dokters, fysiotherapeuten en specialisten. Op een dag is Bob met de bewoners en een zuster naar Solo gereisd, dat zes uur rijden van Kediri ligt, om de beste hulp voor de kinderen te garanderen. Daar werden ze bijgepraat over de mogelijkheden en de kansen.

Uitkomsten van de onderzoeken waren behoorlijk positief. Alle bewoners die we konden helpen zullen fysiotherapie krijgen en daarmee zullen ze in staat zijn om zelfstandig te kunnen lopen aan het eind van de behandeling. Voor Retno is dit een ander verhaal, omdat zij in aanmerking zou komen om geopereerd te worden. Haar voet is dusdanig vergroeid dat dat met enkel fysiotherapie niet meer te herstellen zou zijn.

De laatste dagen van hun aanwezigheid zijn Bob en Hyun bezig geweest met het maken van afspraken en het invullen van de hulp. Nu de hulpvraag bekend was, was het een kwestie van de juiste poppetjes op de juiste plaats zetten. Ze maakten afspraken met fysiotherapeuten in de buurt, zodat de nonnen hulp aan huis konden krijgen.

Ze hebben een geweldige contactpersoon gevonden, die ook een bankaccount geopend heeft in Indonesië voor de zusters van het weeshuisje. Zo  hebben alle betrokkenen een overzicht en beeld van waar het geld naartoe gaat en hoeveel geld er wordt gespendeerd.

De eerste resultaten en rapportages zijn geweldig! We hopen dat met deze behandeling de bewoners een stuk zelfstandiger kunnen worden en een beter toekomstperspectief hebben. In juli gaan Hyun Visser en Bob Blinkhof weer heen, om te checken hoe het ervoor staat. Hier kijken zij heel erg naar uit! Tevens zal er dan een plan opgezet worden om de continuïteit van de zorg te garanderen, bij vertrek uit Indonesië in 2011.

Wilt u ons helpen? Klik dan hier